2020 yılı hepimiz için çok zorlu geçti, 2021 de ondan pek farklı görünmüyor. Bildiğimiz tüm normaller altüst oldu. “Yeni normal” adında bir sürecin içinde buluverdik kendimizi. Çok uzun süreler evlerimizde kapalı kaldık. Çoğu kişi, hayatı boyunca hiç bu kadar kendiyle kalmamıştı. Tüm dünya insanları olarak içimize döndük, dönmek zorunda kaldık.

Bu dönemde, birçoğumuz içimizdeki yaraları fark etti, yüzleşmek istemese de kaçamadı kendi gerçeğinden. Pandemi ile savaşmamız yetmiyormuş gibi, bir de bu yaralar çıktı karşımıza. Aslında o yaralar her birimizde var. Bazılarımız, bunu dünyevi işlerle uğraşarak yok sayıyor, bazılarımız da üzerine duvarlar örüyor ki, o yaralar, duvarlar ördüğü mağaranın içinden yüzünü gösteremesin. Çok azımız cesaret edip karanlığıyla yüzleşmeyi seçiyor.

Karanlıkla yüzleşmek çok cesaretli ve iyileşmek için doğru bir süreç olsa da, zorlu da bir süreç aslında. Tek başına üstesinden gelmesi kolay bir şey değil. Bu defa, Kalbe Yolculuk Kampı‘nı “Pandemi sürecinde yaşadıklarımız” konusunda çalışmak üzere hazırladım. Tek başına olmak zorunda değilsin, bu kampta senin gibi birçok yarasının farkına varmış kalp yolcusuyla tanışacaksın. Her bir yaramıza, cesaretle birlikte bakacağız ve birbirimize merhem olacağız. Sosyal mesafemizi koruyacağız ama kalplerimizi yakınlaştıracağız.

Sizinle buluşacağımız o büyülü anı heyecanla bekliyorum.